Manifesto dos três pontos (AGAL)

Os cidadáns e as cidadás da Galiza saímos à rua para defendermos a Língua Galega dum processo histórico de substituiçom que colhe folgos da mao das políticas institucionais dos inimigos do galego. Ante os ataques que pretendem consumar o extermínio da Língua unimos forças por volta de três reivindicaçons:

● Um país socialmente monolíngüe em Galego em que cidadáns e cidadás escolham livremente o domínio e uso de outros idiomas. Recusamos o bilingüísmo harmónico por ser a farsa que permite com aparências democráticas a substituiçom do Galego polo espanhol, à vez que oculta um conflito como o lingüístico na retórica das liberdades individuais, quando este só pode ter soluçons sociais e colectivas.

● A reactivaçom da acçom normalizadora de base em todas as frentes sociais. Se a supervivência da língua é fruto da vontade política do povo que a fala, esta máxima tem ainda mais vigência sob instituiçons indiferentes ou contrárias à normalizaçom que tolerárom a sua minorizaçom social nestes 30 anos de Autonomia.

● Um novo quadro legal superador da desigualdade jurídica existente entre Galego e espanhol que garanta a hegemonia social da língua do País num futuro nom lonjano. A defesa dos elementos de discriminaçom positiva existentes na legislaçom actual nom é o teito das nossas reivindicaçons.

Na Galiza, em 18 de Outubro de 2009

Manifesto dos tres pontos (RAG)

Os cidadáns e as cidadás de Galiza saímos á rúa para defendermos a Lingua Galega dun proceso histórico de substitución que colle folgos da man das políticas institucionais dos inimigos do galego. Ante os ataques que pretenden consumar o exterminio da Lingua unimos forzas por volta de tres reivindicacións:

● Un país socialmente monolíngüe en Galego en que cidadáns e cidadás escollan libremente o dominio e uso de outros idiomas. Recusamos o bilingüísmo harmónico por ser a farsa que permite con aparencias democráticas a substitución do Galego polo español, á vez que oculta un conflito como o lingüístico na retórica das liberdades individuais, cando este só pode ter solucións sociais e colectivas.

● A reactivación da acción normalizadora de base en todas as frentes sociais. Se a supervivencia da lingua é fruto da vontade política do pobo que a fala, esta máxima ten aínda máis vixencia baixo institucións indiferentes ou contrarias á normalización que toleraron a súa minorización social nestes 30 anos de Autonomía.

● Un novo marco legal superador da desigualdade xurídica existente entre Galego e español que garanta a hexemonía social da lingua do País nun futuro non lonxano. A defensa dos elementos de discriminación positiva existentes na lexislación actual non é o teito das nosas reivindicacións.

Na Galiza, en 18 de Outubro de 2009

Colectivos aderentes

  • Espaço Irmandinho
  • Movemento pola Base
  • Assembleia da Mocidade Independentista
  • CNT-Compostela
  • Sindicato dos Traballadoras e Traballadores do Ensino de Galiza (STEG)
  • Plataforma Cidadá que Voltem para a Casa
  • CEIVAR
  • CS A Revolta (Vigo)
  • A Gentalha do Pichel (Compostela)
  • Aguilhoar (A Límia)
  • Mocidade pola Língua
  • Foro da Mocidade de Vigo
  • TransGaliza
  • A Ría Non se Vende
  • CSA A Treu (Corunha)
  • Sem Um Cam (Ourense)
  • CS Setestrelo
  • CS Faisca
  • Partido Comunista do Povo Galego
  • Colectivo Nacionalista de Marin
  • CSA O Guindastre (Teis-Vigo)
  • Agrupaçom de Montanha "Augas limpas" (AMAL)